ΛΕΥΙΤΙΚΟ

 

 

Τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμα. Δεν είναι μόνο το αύριο. Πρέπει να πιστέψουν πως θα τους περιμένουμε στο τέλος, ανεξάρτητα της διαδρομής.

Πως όλα είναι άνωθεν, εμείς εκτελούμε, δεν κρίνουμε καν. Διαπιστώνουμε όμως, ανάλγητα.

Ο σκοπός είναι δηλωμένος ήδη, διαρκής. Και θα έχουν να κερδίσουν, οι εχθροί θα μας παραδοθούν νικημένοι, όλοι εμάς θα φοβούνται, όλοι. Μα και αν δεν γίνει έτσι, οι ίδιοι θα έχουν προξενήσει την τιμωρία που τους έτυχε.

Όλοι σε κλοιό περίκλειστο, η ευθύνη του ενός θα τους βαραίνει όλους. Θα φοβούνται και να αμφιβάλουν ακόμα. Θα τους στοιχίζουν οι φοβισμένοι και οι δουλικοί, το ξέρεις ότι είναι πάντα κάμποσοι αυτοί, και εύκολοι.

Πρόσεξε, θα λιθοβολούν όλοι, θα βάψουν τα χέρια τους με αίμα, στο όνομα της αρετής κατά πως εμείς θα φωτίσουμε. Θα χαίρονται οι άθλιοι.

Γράψε τώρα ότι φρικτότερο φαντάζεσαι για μοίρα τους στην τιμωρία, μανάδες να τρώνε τα παιδιά τους.

Πρόσεξε μην δω ανάπηρο να πλησιάζει, στο ξαναλέω, πρέπει να μείνουμε καθαροί.

Και τώρα θέλω να φέρεις τους δύο αδερφούς σου που τόλμησαν να κάνουν τελετή δική τους. Εξάπαντος θα πεθάνουν. Μόνο εμείς. Το αίμα τελικά δεν φτάνει. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί ποτέ. Και θα το κάνεις αδάκρυτα.

Ντύσε τα τώρα όλα σε τελετουργικό λεπτομερές να φαίνονται σχεδιασμένα κατά πως ζητήθηκαν.

Γιατί έτσι άλλωστε ζητήθηκαν, κατάλαβες?