POETA NERO

​

Μέσα στην ομογενή οργάνωση τώρα, τον πειθαναγκασμό και την φοβική στοίχιση  πίσω από δεδομένα ή πιθανά τέτοια. Μια παλόμενη και ενορατική συνείδηση οιωνοσκόπου αναδεικνύει την ασχημία ακόμα σε αδιόρατες, ανωτέρας τάξεως, εμφανίσεις.  

Ανασύνθεση. Αναδιατύπωση. Δοκιμή. Διαπίστωση.  

Όλα τα βήματα είναι κρίσιμα.

Ναι, αυτό το μάθαμε. Με τον δύσκολο τρόπο.

Απομακρυνόμενοι, καθείς ξέχωρα, από τον κίνδυνο του άμεσου θανάτου, το πνεύμα ανακάμπτει.

Οσφραίνεται μια άυλη κληρονομιά. Υπερβαίνει, αλληγορεί και αναβαπτίζεται. Σε Έρωτες  ιδανικούς,  σε θρασείς ακροβασίες, σε ξέφωτα ηθικής και λογικής και νοηματοδότησης.

Εγγύτερα στη μοίρα μας. Απελεύθεροι.

Στην αισθητική, στην χειραφέτηση του τέλους από επιλογή.

Και όσοι έπρεπε να ξέρουν, ήταν ήδη μαζί.

 

Λόγος πολύς τώρα για λόγια πλήρη που ήρθανε λένε από παλιά.

​

 

‐ Μα πως, αφού κανείς δεν μας ξέρει τόσο βαθιά…

​

 

‐ Είμαστε λοιπόν η ηχώ της ίδιας αιώνιας ποίησης.